प्रेम निर्माण व्हायला सहवासाची मदत लागते. जितका सहवास जास्त तितके प्रेम जास्त. आकर्षणाला एक सेकंदाचा सहवास पुरतो. म्हणुनच आकर्षणाला अस्तित्व काही सेकंदापुरतचं असतं.
ती: (त्याच्या कुशीत शिरत....)
एक सांगू !!!
तो: hmm ....
ती: तुझ्या कुशीत इतकं शांत कसं वाटतंदेव जाने....
तो: तिच्या केसांमधून हाथ फिरवत.... मनातल्या मनात...
(वेडी कुठली... तिला काय माहित... की ती कुशीत आल्यावर मेलं हे काळीज देखील धडधडायचं थांबत... मग शांत तर वाटणारच ना !!!)
"कोण आहेस तू माझा....तुला कसं रे सांगू....?
श्वास माझा तू ...पण उत्तर शब्दात कसं मांडू?
जग माझं आता तुझ्यापासून सुरु होतं,
तुला आठवणंच माझ्या हास्याला आता पुरं होतं..
...
तुझ्याशिवाय जगणं आता नाही रे जमत,
तुझ्याशिवाय मन आता कुठेच नाही रमत...
अंधारलेल्या वाटेवर हात नाही सोडणार ना?
विश्वास माझा तुझ्यावरचा कधी नाही मोडणार ना?
वचन नको मला...पण साथ दे तुझी...
तुझ्या सोबत जगण्याची स्वप्न आहेत माझी..
नको हा दुरावा....आता मला सहन नाही करायचं,
ठरवलंय आता फक्त तुझ्या तुझ्यासोबतच जगायचं........
ओठाना जे जमत नाही ते
फूलं बोलतात,
मनातल्या भावना ते
रंगामधून तोलतात,
मनातील फुलांना तर
मंगल्याचा गंध असतो,
मनापासून प्रेम करण्यात
खरचं किती आनंद असतो...
प्रेम करणं सोपं नसतं...
प्रेम करणं सोपं नसतं...
सर्व करतात, म्हणून
करायच नसतं..
चित्रपटात बघीतलं, म्हणून
करायच नसतं...
पुस्तकात वाचलं , म्हणून
करायच नसतं....
तर कुणाकडून ऐकलं,
म्हणून करायच नसतं...
कारण प्रेम करणं सोपं नसतं...
